Weske had een geniaal idee: hij wilde op avontuur naar een stad waar hij nog nooit eerder was geweest. Daar zou hij sushi gaan roken en bier drinken, en een beetje wazig worden in die stad. Alleen kon hij dat natuurlijk niet alleen gaan doen. En niemand had echt tijd.
In de vakantie sprak hij over SMn een meisje. Ze heette Badeend. Hij vroeg of ze wat te doen had. Dat was niet het geval. Toen vroeg Weske of ze met hem mee wilde gaan. Dat vond ze goed. Ze gingen samen een bestemming voor hun avontuur bedenken. Dat duurde niet al te lang. Na een paar bestemmingen afgewezen te hebben, besloten ze om naar Amersfoort te gaan, wetend dat ze daar in de kroeg konden belanden.
De dag erna was het zover. Ze spraken af op het station in Culemborg. Naar genoeg kwamen ze de moeder en twee zusjes van Weske tegen. Dat vond Weske niet zo leuk. Toen die mensen eenmaal weg waren, gingen ze eerst heen en weer naar de Thee-shop om wat nieuwe groenten te halen. Daarna werd de eerste sushi genuttigd op het station. Het was pas twaalf uur. Ze hadden nog twaalf uur, en ze waren nu al heen. Best gaar. Weske vond het toen maar tijd om te gaan. Ze hadden nog een flink avontuur voor de boeg.
Ze gingen zitten in het stuk bij de deur. Het werd drukker dan verwacht. Ze zaten allebij aan de andere kant, om elkaar goed te kunnen bekijken. Dat was van korte duur want er stapten een crackvarken, een rattekop, een neusaap, een wiplip en een kaakmakaak in, die hun zicht blokkeerden. Weske bedacht deze namen omdat ze er allemaal zo overdreven gaar uitzagen. Bovendien spacete hij hem flink. Ik denk Badeend ook.
Het duurde niet lang voor ze in Anusfoort aankwamen, na één keer te zijn overgestapt in Utrecht Centraal.
Daar werd nog meer sushi genuttigd. Het smaakte goed. Toen gingen ze zoeken naar de Amersfoortse Bloodhill. Dat lukte niet. Bovendien werden ze aangesproken door een hele lelijke vrouw. Ze lulde wat over cd's en dergelijke. Het boeide niet zo. Toch is het haar gelukt Weske voor een 2-jarig abonnement op de ECI aan te smeren. Weske was gesteend, dus hij vond alles wel best. Dat aansmeren en lullen duurde wel een uur. Toen kreeg Weske honger en ze doken een supermarkt in.
Toen ze eenmaal gegeten hadden en nog wat sushi genuttigd hadden, vonden ze het tijd om terug naar het station in Amersfoort te lopen. Alleen verdwaalden ze een beetje. Daar begon Weske best wel over te kankeren. Toch lukte het ze uiteindelijk om het station te vinden, en ze gingen terug naar Utrecht.
Toen ze in Utrecht aankwamen bedacht Badeend zich dat ze eigenlijk nog lang niet naar huis hoefden. Ze besloten samen om maar wat sushi te nuttigen aan de Singel. Daar was het erg rustig, maar ook een beetje koud. Aangezien de Bloodhill(waar over verteld wordt in Ultrajectum Utrecht) er vlakbij was, besloten ze daar maar even een biertje te drinken.
De tijd vloog, het was al bijna half elf. Na een hoop gespreksstof te hebben bepraat besloten ze weer terug te gaan naar het centraal station. Onderweg werd nog wat sushi genuttigd. Daar kwamen ze gek genoeg Tokkie tegen, die in een windhokje wat sushi zat te nuttigen, met zn vriendin en Roy erbij. Een vriendelijke begroeting was wat volgde. Toen stapten ze de trein in.
In Culemborg weer aangekomen werd alleen nog een sigaretje gerookt, nog een laatste biertje gedronken, en toen ging Badeend weer naar huis. Weske pakte daarna ook maar even de fiets en ging naar huis. Lekker slapie slapie doen....
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten